WATERBLOG

De urnen van Machu Picchu heeft nu ook een eigen Facebookpagina.

Je kunt er straks extra informatie vinden over het boek, de schrijver, de Inca's. Stel een vraag aan de schrijver!

Kort na elkaar twee nieuwe recensies van Preludes: 

'...meesterlijk vormgegeven verrassing'... 'een wel heel speciale ontdekkingsreis,' schrijft Opus Klassiek. De recensent ziet volkomen terecht parallellen met modernistische meesters als James Joyce. Lees meer...

En Klassiek Centraal vraagt zich af:

Hoe een boek als dit beschrijven? Een boek dat wel en niet een rode draad heeft. De auteur beschrijft de eerste twaalf levensjaren van Frédéric Chopin. Dit doet hij aan de hand van de vrije loop van de gedachten van de figuren in het boek. Hij schrijft zoals mensen denken, min of meer, en zijn vorming van psychoanalyticus zal hem daar niet vreemd aan zijn. Lees meer...

Ga naar onze Preludes-pagina.

8 maart vrouwendag... Chopin was in zijn kinderjaren omringd door heel wat vrouwen... Hier zijn moeder Justyna. Verder waren daar Zuzia, Izabelka, Baska, mevrouw Kolberg, mevrouw Linde, Emilka, vorstin Czartoryska, Ludwisia, madame Rózga, de oude mevrouw Dobrzynska, mevrouw Catalani (van het horloge) en vorstin Zamoyska. En niet te vergeten de gravin (met de slechte adem) en mevrouw Szczurowska (met de doorlopende wenkbrauwen)... De hele pot met pieren (zoals ze in Utrecht zeiden) van Warschau... Lees er alles over in Preludes...

Het is chic om een grote neus te hebben zegt mijn vader plechtig. Een grote neus is een teken van adeldom. Er zijn niet veel families waar men zo’n edele neus heeft als in die van ons. Niet eens in de meest adellijke. En mijn vader kijkt ons allemaal aan. En we zitten in de schemering. Een Romeinse neus zegt mijn vader. Een adelaarsneus. Niet eens in de Potocki-familie. Die hebben misschien de Potocki-duim. Maar zoiets als de Potocki-neus bestaat niet. Net zomin als de Czartoryski-neus. Maar wij hebben de Chopin-neus. En mijn vader kijkt mij aan. En misschien ook Emilka maar in elk geval mij. En ik kijk naar Ludwisia en Izabelka. De stakkers. En ik let goed op dat alleen Zuzia zelf kan zien dat ik mijn tong naar haar uitsteek.

(fragment uit Preludes, p. 127. Vert. Gerard Cruys)

Reading in Photography

Roelof de Jong schreef een uitgebreide bespreking van Preludes van Peer Hultberg, waarin ook de muzikale aspecten aan bod komen.

Het is heel boeiend om te lezen over de kinderjaren van “Fryc”, de “Mozart van Warschau”, met die raak getroffen typeringen van de normen en waarden van het gezin waarin hij opgroeide, en de piano die hem steeds meer fascineert. Wat gaat er om in het hoofd van een wonderkind, en hoe gaat dat onvermijdelijk botsen met de gewoontes van de gegoede Poolse burgerij in het begin van de 19e eeuw? De flarden van gesprekken en gedachten die elkaar in een beknopt en snel tempo opvolgen in het boek lijken te zijn opgevangen luisterend van achter een deur. Want vooral in die tijd bleven veel gesprekken en gedachten binnenskamers. [Download het bestand om verder te lezen of lees het hier.]

Uitgeverij Watervis feliciteert Uitgeverij Loopvis met de Gourmand World Cookbook Award in de categorie Illustratie. Verdiend!

Op de pagina Pers en Boekhandel kun je afbeeldingen in hoge resolutie downloaden die geschikt zijn om af te drukken. Ze mogen vrij gebruikt worden. Neem voor afbeeldingen die daar niet worden aangeboden even contact op.

Zoals hier, bij Slow Poetry.

Of in een tentoonstellingscatalogus van het Nationalmuseum, Stockholm. 

The Washington Independent Review of Books heeft een rubriek Slow Reads. Slow Read van de maand oktober is Honderd jaar eenzaamheid van Gabriel García Márquez.

Go Slow travelguides (Engeland en Toscane)

En waar het allemaal mee begon: Slow Food

Over de oorsprong van de naam Watervis heb ik op de homepage van deze site al verteld. Op zichzelf helemaal niet belangrijk meer als het merk eenmaal staat. Wie lacht er nog om zoiets kinderachtigs als De Bezige Bij!

In Vlaanderen werd de naam Watervis vrolijk verwelkomd met "Plezant! Wij hebben Woestijnvis" maar bij ons gaat de acceptatie met veel morren gepaard. Hoewel toch talloze namen van legendarische uitgevershuizen en pocketreeksen ontleend zijn aan het dierenrijk, ja, soms zelfs aan fabeldieren refereren.

Een onaangenaam mens in de Haarlemmerhout voegde me onlangs nog retorisch toe "of er soms ook landvissen bestonden"... Helaas wist ik toen nog niet van een tussensoort die ik kort geleden ontdekte op het zuidelijkste puntje van een eiland in Denemarken, de strandvis. Hierbij de foto. Dus we hebben nu behalve zeevis en zoetwatervis: landvis, strandvis, woestijnvis en watervis. Maar de grootste van deze is...